بروسلوز يكي از پنج بيماري شايع باكتريايي مشترك بين انسان و دام (زئونوز) در سراسر جهان بشمار مي آيد. بروسلوز انساني توسط بروسلا مليتنسيس، بروسلا آبورتوس، بروسلا سوييس و بروسلا كانيس ايجاد شده و اين باكتريها پاتوژن انساني بشمار مي آيند. ميزان شيوع جهاني و شدت بيماري حاصل از بروسلا مليتنسيس و آبورتوس بيش از سايرين مي باشد. بروسلوز انساني در تمام نقاط جهان ديده مي شود و بسياري از كشورهاي در حال توسعه از جمله ايران از نظر شيوع بروسلوز اندميك مي باشند. با وجود اهميت بروسلوز و ميزان بالاي شيوع آن در جهان، تلاش ها براي ساخت واكسن ايمن(safe) ومحافظت كننده(protective) جهت ايمن سازي انسان بي نتيجه بوده است. از مهمترين آنتي ژنهاي بروسلايي در طراحي واكسن، پروتئين ريبوزومي L7/L12 از بروسلا آبورتوس و Omp31 از بروسلا مليتنسيس هستند كه داراي خصوصيات ايمونوژنيك و محافظت كننده ميباشند. اندميك بودن ايران براي بروسلوز ، عدم وجود واكسن انساني، افزايش پاسخ ايمني در سيستم چند آنتي ژني و خصوصيت محافظت كنندگي آنتي ژن هاي Omp31 وL7/L12 ، نياز براي توليد واكسن انساني را بسيار ضروري ساخته است. لذا، اختراع حاضر با طراحي يك فيوژن پروتئين نوتركيب حاوي آنتي ژن L7/L12 و فرم كوتاه شده (Truncated) Omp31 به بررسي خصوصيات ايمونوژنيك و محافظت كننده پروتئين فيوژن نوتركيب در برابر عفونت با بروسلا مليتنسيس و آبورتوس پرداخته است.

بروسلوز يكي از شايعترين عفونت هاي باكتريايي مشترك بين انسان و دام (زئونوز) در سراسر جهان بشمار مي آيد. اين بيماري توسط گونه هاي جنس بروسلا ايجاد ميگردد بطوريكه ميزان شيوع جهاني و شدت بيماري حاصل از بروسلا مليتنسيس و آبورتوس بيش از سايرين مي باشد. بروسلوز در تمام نقاط جهان ديده مي شود و بسياري از كشورهاي در حال توسعه از جمله ايران از نظر شيوع بروسلوز اندميك مي باشند. در حال حاضر تنها راه كنترل بروسلوز، پيشگيري از انتقال عفونت از دام به انسان است و با وجود تلاش هاي بسيار، ساخت واكسن ايمن ومحافظت كننده جهت ايمن سازي انسان بي نتيجه بوده است. از مهمترين آنتي ژنهاي بروسلايي در طراحي واكسن، پروتئين ريبوزومي L7/L12 از بروسلا آبورتوس و Omp31 از بروسلا مليتنسيس هستند كه طبق مطالعات، داراي خصوصيات ايمونوژنيك و محافظت كننده مي باشند. با توجه به اندميك بودن تمام نقاط كشور ايران براي بروسلوز ، عدم وجود واكسن انساني و خصوصيت محافظت كنندگي آنتي ژن هاي Omp31 وL7/L12، اختراع حاضر با طراحي DNA واكسن و استراتژي Prime-boost بر اساس فيوژن حاوي آنتي ژن L7/L12 و فرم كوتاه شده (Truncated) Omp31 به بررسي و مقايسه خصوصيات ايمونوژنيك و محافظت كننده فيوژن پروتئين تزريق شده توسط دو استراتژي ذكر شده، در برابر عفونت با بروسلا مليتنسيس و آبورتوس پرداخته است.

بروسلوز يكي از پنج بيماري شايع باكتريايي مشترك بين انسان و دام (زئونوز) در سراسر جهان بشمار مي آيد. بروسلا مليتنسيس، بروسلا آبورتوس، بروسلا سوييس و بروسلا كانيس شايعترين عوامل ايجاد كننده بروسلوز بشمار مي آيند. ميزان شيوع جهاني و شدت بيماري حاصل از بروسلا مليتنسيس و آبورتوس بيش از سايرين مي باشد. بروسلوز در تمام نقاط جهان ديده مي شود و بسياري از كشورهاي در حال توسعه از جمله ايران از نظر شيوع بروسلوز اندميك مي باشند. با توجه به اندميك بودن ايران براي بروسلوز ، عدم وجود واكسن انساني و خصوصيت ايمونوژنيك آنتي ژن Omp2b، اختراع حاضر با استفاده از سه استراتژي طراحي واكسن ضد بروسلا به بررسي ميزان اثربخشي و محافظت ايجاد شده توسط هر يك از اين استراتژي ها و مقايسه آنها با هم پرداخته است. استراتژي هاي مورد استفاده در اين تحقيق شامل: واكسن نوتركيب ،DNA واكسن و سيستم Prime-Boost ميباشند كه با ايميونيزه كردن موش به بررسي خصوصيات ايمونوژنيك و محافظت كننده آنتي ژن بيان شده توسط هر يك از استراتژي هاي ذكر شده در برابر عفونت با بروسلا مليتنسيس و بروسلا آبورتوس پرداخته ايم.

توليد كانديد واكسن ضد بروسلا مليتنسيس و بروسلا آبورتوس براساس پروتئين نوتركيب، DNAواكسن و استراتژي Prime/Boost از فرم كوتاه شده Omp2b "Production of a vaccine candidate against B. melitensis and B. abortus based on truncated Omp2b using recombinant protein, DNA and prime/Boost strategies"